W wieku 26 lat myślałam, że jestem wyczerpana opieką nad nowym szczeniakiem i pracą nocną – ale tak naprawdę to był „cichy” rak

Mając nowego szczeniaka i pracując na nocną zmianę, Hannah Coggles tłumaczyła swoje ciągłe zmęczenie napiętym harmonogramem zajęć.

Gdy objawy się pogorszyły, 26-letnia wówczas kobieta pomyślała, że ​​może być w ciąży , jednak kolejne badania potwierdziły, że tak nie jest, więc zignorowała swoje obawy.

14

14

Nawet gdy pojawiły się jakieś niewyjaśnione siniaki , Hannah nie myślała o tym zbyt wiele. W końcu była zdrowa.

Dopiero gdy niemal zemdlała w pracy, pomyślała, że ​​może chodzić o coś poważniejszego.

Hannah ze Swaffham w hrabstwie Norfolk opowiada Sun Health: „W październiku 2020 roku prawie cały czas czułam się bardzo zmęczona.

„Mój mąż George i ja niedawno, tuż przed ślubem, kupiliśmy rudego labradora o imieniu Noodle i było to dla nas wyczerpujące.

„Kilka razy prawie zemdlałam – raz w domu, raz w pracy.

„W pewnym momencie pomyślałam, że może jestem w ciąży, ale testy dawały wynik negatywny.

„Następnie dostałem siniaki na rękach i nogach. Nie były koniecznie duże, ale goiły się niesamowicie długo, a moje inne objawy nie ustępowały”.

To w końcu skłoniło ją do zapisania się na wizytę do lekarza rodzinnego.

Ze względu na obostrzenia związane z COVID- 19, rozmowa odbyła się przez telefon, ale na szczęście lekarz mnie posłuchał.

Podejrzewając, że Hannah cierpi na anemię , skierowano ją na badania krwi i już następnego dnia zadzwoniła do niej pielęgniarka z oddziału Macmillan.

„Powiedziała mi, żebym zabrała torbę podróżną. Wiedziałam, że coś jest nie tak” – wspomina.

W styczniu 2021 roku u Hannah zdiagnozowano ostrą białaczkę limfoblastyczną (ALL) – rodzaj raka , który atakuje krew i szpik kostny.

Co roku w Wielkiej Brytanii diagnozuje się około 760 nowych przypadków.

„Nie mogłam przetworzyć niczego, co mówił konsultant” – mówi Hannah. „To było zbyt wiele, aby mój mózg mógł to przetworzyć w danej chwili.

„Pamiętam tylko, jak dzwoniłam do moich bliskich. Było tak wiele łez, dużo płaczu między mną a moim mężem”.

Ale nie było czasu na przerwę. Została natychmiast przyjęta na oddział, a leczenie miało się rozpocząć w ciągu kilku dni.

Z powodu pandemii musiała radzić sobie sama w szpitalu, ale rozmowy FaceTime, rozmowy telefoniczne i quizy z rodziną i przyjaciółmi pomogły jej zachować spokój.

Hannah została przeniesiona ze szpitala Queen Elizabeth w King's Lynn, gdzie mogła spotykać się z przyjaciółmi i rodziną przez okno, do szpitala Addenbrooke w Cambridge , gdzie umieszczono ją na najwyższym piętrze, bez możliwości przyjmowania odwiedzin.

Powaga sytuacji uderzyła mnie mocno i szybko. Pamiętam, że miałem małe załamanie w dniu, w którym miałem rozpocząć leczenie przeszczepem komórek macierzystych

Hannah Coggles

„Moje wsparcie było niesamowite” – mówi Hannah, gospodyni domowa i instruktorka karate.

„Moi rodzice odbywali długie podróże, żeby tylko dostarczyć jedzenie i niezbędne rzeczy, mój mąż przynosił czyste ubrania, a pielęgniarki też były niesamowite. To były drobiazgi, które mnie podtrzymywały na duchu”.

Hannah przeszła chemioterapię dożylną i doustną, liczne badania krwi, biopsje szpiku kostnego i zabiegi dokanałowe.

Gdy terapia celowana nie przyniosła rezultatu, poddała się usunięciu jajnika w nadziei na zachowanie płodności .

Następnie przeszła chemioterapię i radioterapię w dużych dawkach, które miały przygotować ją do przeszczepu komórek macierzystych od jej siostry Olivii w listopadzie 2021 r.

14

14

14

14

Leczenie osłabiło ją fizycznie i wyczerpało.

„Schudłam i nie mogłam znieść smaku cebuli i czosnku, które kiedyś uwielbiałam” – mówi.

„W rezultacie bardzo schudłam i poczułam się bardzo źle.”

Udało jej się jakoś psychicznie przetrwać aż do momentu przeszczepu.

„Powaga sytuacji dotarła do mnie bardzo szybko” – mówi Hannah.

„Pamiętam, że przeżyłam małe załamanie nerwowe w dniu, w którym miałam rozpocząć leczenie przeszczepem komórek macierzystych.

„Ale na szczęście udało mi się zachować tak pozytywne nastawienie, jak tylko było to możliwe, i stawić czoła każdemu wyzwaniu”.

Objawy ostrzegawcze ostrej białaczki limfoblastycznej

OSTRA białaczka limfoblastyczna (ALL) to rodzaj nowotworu, który atakuje krew i szpik kostny.

Choroba rozpoczyna się od białych krwinek, zwanych limfocytami, i zazwyczaj rozwija się szybko w ciągu kilku dni lub tygodni.

Co roku w Wielkiej Brytanii u około 790 osób diagnozuje się ostrą białaczkę limfoblastyczną (ALL).

Ale przypadki białaczki generalnie rosną. Od początku lat 90. wskaźniki zapadalności wzrosły o około 15 procent w Wielkiej Brytanii, według Cancer Research UK.

Podobny trend występuje w Stanach Zjednoczonych, szczególnie wśród nastolatków. Raport American Cancer Society szacuje, że w 2025 r. będzie 66 890 nowych przypadków białaczki i 23 540 zgonów.

Dr Keith Pratz, dyrektor Programu Leczenia Białaczki w Abramson Cancer Center przy Penn Medicine, powiedział w wywiadzie dla Blood Cancers Today: „Wskaźniki zapadalności na białaczkę wśród osób dorosłych rosną, zgodnie z danymi SEER sięgającymi 1975 r.

„Wielu uważa, że ​​zmiany te wynikają z faktu, że dzieci i młodzi dorośli żyją w tym okresie dłużej, a liczba zgonów z innych przyczyn spada.

„Odnotowano niewielki, ale znaczący wzrost liczby młodych dorosłych chorych na białaczkę i potrzebujemy lepszego raportowania ryzyka występującego u tych młodych dorosłych, aby lepiej zrozumieć ten problem”.

Do najczęstszych objawów białaczki należą:

• Czuć się osłabionym lub zmęczonym
• Duszność
• Blada skóra
• Wysoka temperatura lub gorączka
• Łapanie infekcji lub niemożność ich łatwego pozbycia się
• Łatwe powstawanie siniaków i krwawień
• Obrzęk węzłów chłonnych
• Ból kości lub stawów
• Uczucie pełności lub ból brzucha
• Utrata wagi

Większość osób z takimi objawami nie choruje na białaczkę, ale ważne jest, żeby zgłosić się do lekarza rodzinnego na kontrolę.

U niektórych osób nie występują żadne objawy, albo są one bardzo nieznaczne i łatwo je zbagatelizować.

Źródło: Cancer Research UK

Nawet małe zwycięstwa miały znaczenie.

„Robiłam okrążenia wokół łóżka i ćwiczyłam karate. Musiałam się ruszać” – dodaje.

Podczas pobytu w szpitalu nie miała okazji widywać zbyt często małej Noodle, ale zawsze była „bardzo podekscytowana” na jej widok.

„Oglądanie jej wzrostu na zdjęciach było dla mnie smutne, ponieważ wiele straciłam z okresu szczenięcego” – dodaje Hannah.

Na szczęście leczenie zadziałało i Hannah, 31 lat, jest teraz w remisji i wróciła do domu. Ale jej podróż trwa nadal.

Pacjentka musi regularnie przechodzić badania kontrolne, do końca życia będzie codziennie przyjmować antybiotyki w celu ochrony śledziony, a także stosuje terapię hormonalną (HRT), zwykle stosowaną w okresie menopauzy, w wieku od 45 do 55 lat, ponieważ leczenie sprawiło, że stała się bezpłodna .

Pomimo ciągłych trudności, jej perspektywa życiowa uległa całkowitej zmianie.

„Poczyniłam duże postępy fizyczne” – mówi Hannah, która teraz ma również psa rasy goldador o imieniu Queso.

„Moje mięśnie i stawy nie są już takie, jak kiedyś, a zmęczenie nadal jest. Ale żyję i jestem wdzięczny.

„Częściej mówię „tak”. Nie pozwalam ludziom traktować mnie jak coś oczywistego.

„Teraz drobne problemy nie mają już takiego znaczenia, a ja odnalazłam spokój w swoim własnym towarzystwie”.

Dba o siłę umysłu i ciała dzięki regularnym ćwiczeniom na siłowni, ćwiczeniom karate i spacerom z psem, a także utrzymywaniu bliskich relacji z rodziną i przyjaciółmi.

14

14

14

14

Rada Hannah jest prosta i skuteczna dla każdej osoby, u której niedawno zdiagnozowano chorobę.

„Zachowaj pozytywne nastawienie” – mówi. „Nie bądź dla siebie zbyt surowy, nawet jeśli może ci się wydawać, że świat się wali.

„Niektórzy ludzie mogą nie być przy tobie, jak myślałeś, że będą, i to jest OK. Nie każdy zna właściwe słowa, które należy powiedzieć – po prostu wiedz, że to nic, co zrobiłeś.

„Wstań i ruszaj się, nawet jeśli jesteś zmęczony. I pij wodę – dużo wody – nie mogę tego wystarczająco podkreślić!”

I chce, żeby świat usłyszał jej przesłanie.

„Remisja nie jest końcem” – mówi Hannah. „To nie oznacza magicznie, że gehenna się skończyła.

„Wielu z nas wciąż odczuwa skutki tego, czego doświadczyliśmy.

„Bądźcie cierpliwi wobec nas. I proszę, nauczcie się znaków.”

Białaczka to rodzaj nowotworu krwi . Istnieje wiele różnych typów, ale łącznie dotyka około 10 300 osób rocznie w Wielkiej Brytanii.

Do typowych objawów należą:

• Czuć się osłabionym lub zmęczonym
• Wysoka temperatura lub gorączka
• Łatwe powstawanie siniaków i krwawień
• Łapanie infekcji lub niemożność ich łatwego pozbycia się
• Utrata wagi
• Blada skóra
• Duszność
• Obrzęk węzłów chłonnych
• Czujesz się pełny w brzuchu

Colin Dyer, dyrektor generalny Leukaemia Care, mówi: „Historia Hannah to mocny dowód na to, jak ważne jest wczesne wykrywanie objawów białaczki.

„Zmęczenie, siniaki i uporczywe choroby są często bagatelizowane, ale mogą być objawami czegoś o wiele poważniejszego.

„Codziennie w Wielkiej Brytanii 28 osób dowiaduje się o białaczce, a wczesna diagnoza może mieć decydujące znaczenie.

„Dzięki kampanii #SpotLeukaemia, przy wsparciu kanału społecznościowego JCDecaux, chcemy mieć pewność, że wszyscy wiedzą, na jakie objawy należy zwracać uwagę i co robić, jeśli obawiają się możliwej diagnozy białaczki.

„Im szybciej ktoś zostanie zdiagnozowany, tym lepszy będzie wynik jego leczenia. Wczesna diagnoza ratuje życie”.

14

14

14

14

Fiona Hazell, dyrektor generalna Leukaemia UK, dodaje: „W przeciwieństwie do nowotworów litych, białaczkę można zazwyczaj zdiagnozować za pomocą prostego badania morfologii krwi.

„Niestety wiele osób nie zdaje sobie sprawy z objawów białaczki, dopóki u nich lub u kogoś, kogo znają, nie zostanie postawiona diagnoza, co może prowadzić do niebezpiecznych opóźnień.

„Wczesna diagnoza ratuje życie, dlatego chcemy mieć pewność, że więcej osób zna objawy i wie, że w razie ich wystąpienia należy skontaktować się ze swoim lekarzem rodzinnym i poprosić o wykonanie badania krwi, tak jak zrobiła to Hannah.

„Razem możemy powstrzymać białaczkę przed zniszczeniem tak wielu istnień”.